Canine coronavirus (CCV) is een zeer besmettelijke gastro-intestinale ziekte die braken en diarree veroorzaakt. Het werd voor het eerst geïdentificeerd in 1971 in een groep militaire honden in Duitsland. Het virus is inmiddels gevonden in Europa, Noord-Europa en Australië en komt over de hele wereld voor.
Coronavirussen komen voor bij allerlei soorten dieren en lijken vaak op elkaar of veroorzaken vergelijkbare symptomen. Het hondencoronavirus is bijvoorbeeld nauw verwant aan de kattenvormen die darmziekte bij katten veroorzaken en muteert met name soms in infectieuze peritonitis bij katten. CCV veroorzaakt echter alleen ziekte bij wilde en gedomesticeerde honden, waaronder coyotes, wolven en vossen.
Alle honden zijn vatbaar, maar de symptomen zijn het ernstigst bij puppy's en kunnen zich plotseling ontwikkelen. Studies hebben aangetoond dat meer dan 25 procent van de honden is blootgesteld aan CCV. De ziekte op zich is zelden dodelijk en is vaak een milde ziekte met sporadische symptomen die u misschien niet eens merkt.
Maar CCV kan dodelijk zijn als de pup al besmet is met darmparasieten die zijn gezondheid in gevaar brengen. Vooral honden die tegelijkertijd met zowel CCV als hondenparvovirus zijn geïnfecteerd, hebben een sterftecijfer tot 90 procent.
Tekenen van coronavirusinfectie
Honden worden meestal besmet door contact met zieke honden of hun uitwerpselen. Een gestresste pup kan een verminderde weerstand tegen infecties hebben. Het virus kan in het lichaam van een herstelde hond blijven en tot zes maanden worden vergoten, dus zelfs gezonde pups kunnen de infectie blijven verspreiden.
Puppy's verkennen hun wereld door aan alles te ruiken en hebben dan de neiging om hun neus te likken, en dat is een uitstekende manier voor hen om besmet te raken. Zodra het virus is ingeslikt, ontwikkelt de infectie zich binnen één tot drie dagen. Symptomen variëren bij volwassen honden die misschien slechts één keer (of helemaal niet) overgeven, of een plotselinge aanval van explosieve diarree, meestal geelgroene tot oranje vloeistof. Veel volwassen honden zullen geen tekenen vertonen, terwijl anderen snel ziek worden en sterven. De meeste gevallen worden gezien in kennelsituaties.
Vroege tekenen zijn onder meer verlies van eetlust, zelden koorts en vaker braken en depressie. Dit wordt gevolgd door losse tot vloeibare diarree die bloed of slijm kan bevatten en een karakteristieke vieze geur heeft. Bij puppy's kan zich snel levensbedreigende uitdroging ontwikkelen.
Progressie van de ziekte
CCV infecteert een specifiek deel van het slijmvlies van de dunne darm. De dunne darm is bekleed met heuvelvormige structuren die villi worden genoemd en die bedekt zijn met kleine haarachtige uitsteeksels (microvilli) die voedingsstoffen opnemen. CCV infecteert de "heuveltoppen" van de villi, waardoor het vermogen van het lichaam om voedsel te verwerken in gevaar komt.
Het "vallei"-gedeelte dat microvilli-producerende cryptecellen bevat, kan de tips ongeveer elke drie of vier dagen volledig vervangen. Om die reden heeft het virus de neiging om slechts een milde tot matige, meestal zelfbeperkende ziekte te veroorzaken. In de meeste gevallen zullen honden binnen zeven tot tien dagen herstellen. Sommige honden kunnen drie of vier weken na duidelijk herstel terugvallen.
CCV-diagnose
De diagnose wordt gesteld op basis van symptomen. Omdat braken en diarree echter ook kunnen wijzen op andere ziekten, kan een definitieve test verdere tests vereisen, zoals serum- (bloed)tests of antilichaamtesten. Er is geen specifieke behandeling voor CCV, maar ondersteunende zorg helpt het herstel te versnellen.
Volwassen honden hebben misschien geen medicatie nodig, maar puppy's hebben extra aandacht nodig. Diarree kan in ernstige gevallen bijna twee weken aanhouden en zachte ontlasting zelfs nog langer. Antibiotica kunnen geïndiceerd zijn als de ziekte ernstig is om de mogelijkheid van secundaire infectie tegen te gaan.
De behandeling is meestal gericht op het tegengaan van uitdroging door vochtverlies, braken en het voorkomen van secundaire bacteriële infectie. Vloeistoftherapie helpt de uitdroging te bestrijden die vaak het gevolg is van braken en diarree, en antibiotica verminderen het aantal bacteriën in de darm, zodat ze de bloedbaan niet via de aangetaste darmwand infecteren. Medicatie wordt vaak voorgeschreven om diarree en braken onder controle te houden.
CCV preventie
Preventie van de ziekte kan het beste worden beheerd door contact met besmette dieren en hun uitwerpselen te vermijden. Sanitaire procedures, zoals het ophalen van de werf en het kennelgebied, helpen veel. Preventieve vaccinaties zijn beschikbaar en kunnen worden aanbevolen voor pups met een hoog risico, zoals die worden blootgesteld via kennels of hondenshows.
Als u meer dan één hond heeft, zorg er dan voor dat u de zieke puppy tijdens de behandeling en het herstel in quarantaine plaatst en maatregelen neemt om te voorkomen dat hij de andere huisdieren besmet. Onthoud dat zelfs als hij eenmaal beter is geworden, hij nog een tijdje een infectieus virus kan blijven verspreiden. Zorg er dus voor dat de andere huisdieren geen contact maken met zijn ontlasting.
