Van herbivoren tot carnivoren en alleseters
De oceanen zijn een gigantische kom soep waar alles iets eet en zelf door iets wordt opgegeten. Microscopisch kleine bacteriën, minuscuul plankton, algen, zeegrassen, vissen en gigantische walvissen eindigen allemaal op een bepaald moment als voedsel. En vergeet de beestjes niet die op de bodem van de oceaan kruipen, glijden of lopen. Elke soort in de oceaan heeft zijn favoriete voedsel, maar de meeste (niet alle) zullen genoegen nemen met iets anders wanneer ze worden geconfronteerd met hongersnood.
Herbivoren versus carnivoren in de oceaan
Oceaanbewoners vallen in drie categorieën:
- Herbivoren (planten eten)
- Carnivoren (vlees eten)
- Alleseters (consumeren zowel vlees als planten)
De verschillen tussen het spijsverteringsstelsel van een herbivoor en een carnivoor zijn opmerkelijk. Het spijsverteringskanaal van een herbivoor is behoorlijk wat langer dan dat van een carnivoor, omdat het meer tijd kost voor een herbivoor om plantaardige vezel die cellulose bevat af te breken. Het spijsverteringskanaal van de herbivoor bevat een enorme hoeveelheid (miljarden) symbiotische bacteriën, die de cellulosevezel afbreken. Deze vezel bevat geen eiwit, maar een herbivoor krijgt eiwit door de symbiotische bacteriën zelf te verteren. Het systeem van de herbivoor kan zetmeel verteren, dat de vis nodig heeft voor energie.
Het spijsverteringskanaal van een carnivoor is veel korter dan dat van een herbivoor. Het produceert spijsverteringsenzymen en zuren die vlees afbreken, zodat het kan worden opgenomen en gebruikt.
Mariene herbivoren consumeren planten zoals macroalgen, microalgen en echte bloeiende zeeplanten zoals de zeegrassen. Veel herbivoren, zoals de doktersvis, eten voornamelijk algen, maar zijn niet vies van het eten van iets op vleesbasis als ze de kans krijgen. Goede voorbeelden hiervan zijn de yellow tang en naso tang die bepaalde rode algen en groene algen per emmer verorberen, maar die mysidgarnalen opslokken als ze de kans krijgen.
Aan de andere kant zullen de meeste vissen die carnivoren zijn, zoals de drakenmurene, de volitans lionfish of de gestreepte mandarijnvis, de algen niet aanraken, zelfs niet als ze verhongeren.
Primaire voedselgroepen van zeevissen
Zeevissen kunnen worden gegroepeerd op basis van hun primaire voedselbronnen:
- Algen en zeegrassen: dit zijn echte herbivoren.
- Algen: Macroalgen kunnen incidenteel worden gegeten door allesetende vissen.
- Algen en afval: Eet opgehoopt organisch materiaal en algen.
- Sponzen: Angelfish voeden zich voornamelijk met sponzen, die incidenteel door andere vissen kunnen worden gegeten.
- Planktonvoeders: plankton wordt vaak aangevuld met algen en bladgroenten.
- Gegeneraliseerde bodemvoeders: zijn meestal opportunistisch en voeden zich met alles wat beschikbaar is.
- Visvoeders: Carnivoren jagen op andere vissen.
- Koraalvoeders: deze eten de zachte poliepen die in de harde skeletten van steenkoralen worden gevonden.
- Schaaldiervoeders: deze eten krabben, garnalen, wormen en mosselen.
- Gegeneraliseerde ongewervelde feeders: deze eten een grotere verscheidenheid aan ongewervelde dieren.
- Parasietenplukkers: deze vissen pikken parasieten van andere vissen als onderdeel van hun dieet.
Uw zeewateraquariumvissen hun natuurlijke voeding geven
In het ideale geval moeten de vissen en andere beestjes in uw zoutwateraquarium hun favoriete voedsel krijgen. Dat is het voedsel dat de soort gewend is te eten in de natuur en het voorziet in al hun voedingsbehoeften om te overleven en te gedijen. In een zoutwateraquarium kunnen veel vissen (zelfs carnivoren) worden gespeend van hun gebruikelijke voedsel in het wild en worden overgehaald om met de hand gevoerd voedsel zoals pellets en vlokken te nemen, waarbij hun eiwitbehoefte wordt aangevuld met bevroren voedsel zoals mysidgarnalen, vis, inktvis of krill.
