Kribensis (Pelmatochromis, ook bekend als dwergregenboogcichlide)

De Kribensis is al generaties lang een van de anomalieën van de tropische vissenwereld! Het werd voor het eerst ontdekt in 1871 en heette Pelmatochromis sbocellatus, toen dezelfde bioloog Dr. Günter het opnieuw ontdekte in 1871, maar een iets andere versie en noemde het Pelmatochromis subocellatus subocellatus Günter. Dr. Boulenger dacht dat hij in 1901 een geheel nieuwe soort had ontdekt en noemde hem Pelmatochromis ansorgei. Het bewijs geeft echter aan dat de drie "soorten" naast elkaar in hetzelfde water voorkomen, een situatie die niet noodzakelijkerwijs impliceert dat het inderdaad drie echte soorten zijn.

De eerste exemplaren werden vanuit België naar Europa gebracht, waar ze met succes in gevangenschap waren gekweekt door M. Van de Wear, destijds een bekende importeur van zeldzame vissen, in 1953 door Derek McInerny, een bekende Amerikaanse kweker van zeldzame vissen. Tropische vis. Uit deze eerste zending zijn de meeste Kribensis die we tegenwoordig in de winkels hebben, gefokt. Zei Derek McInerny in Aquarium Magazine:

Bijna elke aquariaan die ze zag, gaf vooraf boekingen voor jongen wanneer ze werden gefokt. De soort is tot nu toe een van de meest populaire dwergcichliden gebleken en het kan veilig worden voorspeld dat hij altijd in het voordeel zal blijven. Het is vredig, scheurt geen planten uit, eet elk voedsel dat het wordt aangeboden en kweekt gemakkelijk. Zo prachtig is de kleurstelling dat het is gekozen om de omslag van vele boeken en tijdschriften al in zijn jonge leven in de hobby te illustreren. Bovendien is het een van die soorten waarin beide geslachten even briljant zijn; als er iets is, is het vrouwtje in de paaitijd het mooiste.

Ondanks moderne herzieningen is de taxonomische situatie van Pelvicachomis nog steeds erg onduidelijk. We weten al een tijdje niet zeker of we het hebben over zeer variabele soorten of dat de individuele kleurvariëteiten soorten op zich zijn. Feit is dat er tot wel 5 verschillende "soorten" zijn die er allemaal net iets anders uitzien dan op de foto en beschrijving hier, maar ze fokken allemaal precies zoals ik hieronder beschrijf, lees verder.

Verschijning

De algemene lichaamskleur is goudgroen, hoewel de achterkant olijfbruin is. Het onderste gedeelte van de kieuwplaten en keel is schitterend blauw. Er verschijnt een rode vlek in de buik van het mannetje. Zijn buik en anale vinnen zijn afgezet met pauwblauw; de rug heeft een blauwgroene rand. Bij volwassen mannen, wordt de bovenste helft van de staart getint met oranje en duidelijke zwarte vlekken nummering één tot zeven verschijnen in deze regio. Het vrouwtje is op dezelfde manier gekleurd, maar het roodachtige gebied in de buik verspreidt zich bijna tot aan haar rug. Haar rug heeft een gouden rand en er verschijnen 12 of 3 zwarte vlekken in het achterste gedeelte van deze vin. De ventralen zijn blauw-rood, maar haar staart blijft bijna duidelijk.

Geslacht bepalen in vroege ontwikkeling is moeilijker

Het geslacht van volwassenen is duidelijk, zelfs voor de nova's. Bij jonge vissen zo klein als 2,5 cm is het geslacht echter veel moeilijker te onderscheiden. Dit komt omdat, voor een vreemde eigenaardigheid van de natuur, het vrouwtje de zwarte vlek in het achterste deel van de rugvin vertoont die het mannetje in geslachtsrijpheid onderscheidt. In dit stadium is de corresponderende vin van de mannetjes duidelijk. Over een paar weken zal hij deze dorsale markeringen ontwikkelen, maar als om verwarring te voorkomen, toont hij tegelijkertijd het gebogen oranje gebied in de bovenste helft van de staart. Hoewel dit in eerste instantie vaag is, is het onmiskenbaar aanwezig. Vrouwtjes dragen dit oranje gebied nooit in hun staart.

Geslacht bepalen bij volwassenen is makkelijker

Het mannetje is slanker, groter en heeft een breder voorhoofd dan het vrouwtje. Op de rand van zijn rugvin bevindt zich een zilverkleurige, goudkleurige streep die eindigt in een punt. In het bovenste deel van de staartvin zijn er één tot vijf ronde donkere vlekken met een lichtgele rand, de vinnen zijn violet of blauwachtig van kleur, het vrouwtje heeft één grote wijnrode vlek, duidelijker en groter dan het mannetje, aan elke kant van haar lichaam.

Kweken van kribensis

Het is het beste wanneer u voor het eerst een paar Kribensis paait, om het mannetje en het vrouwtje gescheiden te houden in verschillende tanks, waarbij u eiwitrijke diëten voert, de standaardlijn. Maar echt mensen, deze vissen zijn zo gemakkelijk te kweken dat het niet ongewoon is om je plaatselijke dierenwinkel binnen te lopen en ze daar in de verkooptank te zien broeden, 50 andere vissen af te weren, hun gebied te verdedigen, honderden kinderen te verdragen die bonzen op de tank zijn deze vissen troopers! De ideale paaiplaats voor deze jongens is een bloempot met een inkeping die ondersteboven uit de rand is geslagen op de bodem van het aquarium. Je kunt dit doen in een privétank, en als je dat doet, heb je een goede kans om alle jongen tot volwassenheid groot te brengen, of in je gemeenschapsaquarium, het zijn goede ouders, misschien krijg je er een of twee helemaal tot volwassenheid.

Wanneer het Kribensis-paar is gedekt en klaar om te broeden, zal er veel activiteit zijn, het mannetje begint grote happen grind uit de omgekeerde bloempot te halen. Dit kan dagen duren, totdat op een dag zowel het mannetje als het vrouwtje zullen verdwijnen! Misschien zie je de een of de ander de komende dagen een of twee keer voor een seconde uit de bloempot springen, maar dan gebeurt er iets geks: het veel kleinere vrouwtje begint het veel grotere mannetje met geweld uit de pot te werpen. Ze jaagt en bijt hem, verder en verder van de pot. Als je dit project in een geïsoleerde tank doet, verwijder dan het mannetje of hij kan op dit punt gewond raken, het vrouwtje neemt vanaf dit punt de volledige verantwoordelijkheid voor de jongen. Als je dit in een gezelschapsaquarium laat gebeuren , zullen het mannetje en alle andere vissen die te dicht bij de pot dwalen snel de boodschap krijgen!

Zodra de jongen uitkomen

De jongen komen uit als ze het mannetje afwijst, ze zullen nog 3 dagen wiebelen en dan vrij zwemmen. Als je het vrouwtje haar kroost uit de bloempot ziet leiden, is het tijd om de jongen te voeren. Op dit punt kun je op veilig spelen en het vrouwtje verwijderen omdat de jongen voor zichzelf kunnen zorgen, of je kunt het vrouwtje bij zich houden en kijken hoe ze haar kroost hoedt en ze in een hechte groep houdt. De gok hier is dat ze plotseling haar eigen jongen kan opwinden en ze op elk moment kan opeten. De hardgekookte dooier van een kippenei, door een doek geperst, is een goed voorgerecht als het niet te royaal wordt gevoerd. Gevriesdroogd frituurvoer is beter. Over een paar dagen kunnen ze pas uitgekomen artemia eten. Vanaf hier is het gewoon een kwestie van hun buikjes gevuld houden.

Uitzondering op veel regels

Met de Kribensis hebben we de ultieme uitzondering op de regel, de totale anomalie voor de wetenschap, de vierkante pin in een rond gat. In een onderzoek dat graag alles in zijn mooie, overzichtelijke subcategorie categoriseert, hebben we maar liefst 8" soort"-claims opgesomd, allemaal met geloofwaardige claims, en waarschijnlijk allemaal dezelfde vissen. Want net zoals de Snakeskin-fantail-guppy verschilt van de gewone guppy, kan schijn bedriegen als het gaat om classificatie.

Dan breekt de kleine Kribensis een andere regel, het is een Afrikaanse cichlide dat wil zeggen, ja dit is waar, een geweldige gemeenschapsaquariumvis, een rustige en bekwame tankmaat, eet alles en overleeft een breed scala aan omstandigheden. Tot slot, een uitzondering op regel #3, het vrouwtje is kleiner dan het mannetje, kleurrijker dan het mannetje en het vrouwtje slaat het mannetje in elkaar! Al met al is de Kribensis een vrij speciale kleine vis; Ik stel voor dat je een paar probeert!