Anaalklierinfectie bij puppy's

Honden hebben anaalklieren. Hoewel het exacte doel van deze klieren onbekend is, wordt aangenomen dat wilde honden ze gebruikten voor territoriummarkering en bescherming, vergelijkbaar met stinkdieren. Wanneer deze geurproducerende anaalklieren geïnfecteerd raken, moet u snel actie ondernemen om ernstige gevolgen te voorkomen.

Wat is een anaalklierinfectie?

Anaalklierinfectie is een aandoening die pijnlijke zwelling en stinkende afscheiding uit de zakken nabij de achterkant van een hond veroorzaakt. Een anaalklierinfectie kan van invloed zijn op uw hond, kan leiden tot speurgedrag en heeft veterinaire aandacht nodig.

Alle honden hebben twee anaalklieren, of zakjes, onder de huid om ongeveer acht en vier uur aan weerszijden van de anus. De klieren ter grootte van een erwt lijken op de geurorganen van een stinkdier. In het wild zouden honden deze klieren regelmatig legen, maar veel huisdieren lijken het vermogen te hebben verloren om deze klieren vrijwillig te legen, wat kan leiden tot een opeenhoping van afscheidingen die geïnfecteerd kunnen raken.

Symptomen van anaalklierinfectie bij honden

De klieren scheiden een vloeibare of romige bruingele substantie af die voor uw puppy misschien lekker ruikt, maar voor mensen behoorlijk aanstootgevend kan zijn. Gelukkig drukken anaalklieren zich meestal uit wanneer de hond een ontlasting passeert.

Anale klieren kunnen ook tot uiting komen wanneer de hond plotseling de anale sluitspier samentrekt, de cirkelvormige spier die de anus bestuurt. De samentrekking kan optreden wanneer uw pup bang of gestrest is. U zult een scherpe, visachtige geur opmerken die heel anders is dan de geur van winderigheid.

Hoewel de meeste honden geen hulp nodig hebben bij het onderhoud van de anaalklieren, hebben anderen overactieve zakjes die een geurprobleem kunnen veroorzaken, of zijn ze niet in staat om hun anaalklieren vaak genoeg uit te drukken en deze honden hebben hulp nodig om de klieren tot expressie te brengen.

Onbehandelde, aangetaste anaalklieren kunnen pijnlijk geïnfecteerd raken. Het gebied aan een of beide zijden van het rectum zal opzwellen en uw hond kan zichzelf likken om het ongemak te verlichten of op haar billen kruipen om te proberen de verstopping te verwijderen. Wanneer geïnfecteerd, zullen de afscheidingen van de klieren bloed of pus bevatten. In ernstige gevallen kan zich ter plaatse een abces ontwikkelen, gekenmerkt door een zachtrode tot paarse haarloze zwelling aan één of beide zijden van het rectum. Honden met een abces kunnen koorts krijgen en zich ziek voelen.

Oorzaken van anaalklierinfectie

Kleinere rassen ontwikkelen typisch aangetaste anaalklieren wanneer de zakjes niet normaal worden geleegd. Het is niet bekend waarom kleinere honden vatbaarder zijn, hoewel genetica waarschijnlijk een rol speelt, aangezien deze honden verder van hun voorouders zijn gedomesticeerd dan honden van grote rassen. Beïnvloede anaalklieren kunnen ook te wijten zijn aan zachte ontlasting of diarree die niet voldoende druk levert om de zakjes te legen. Honden met allergieën hebben ook meer kans op het ontwikkelen van anaalklierproblemen, omdat hun klieren overreactief zijn en meer afscheiding produceren. De afscheidingen kunnen pasteuze en dik worden als ze niet regelmatig worden uitgedrukt en de normale uitgang afsluiten.

Behandeling

De behandeling is in alle gevallen handmatige expressie van de anaalklieren. Wanneer de klieren zijn geïnfecteerd, moet uw dierenarts de hond behandelen. Het gebied kan zo pijnlijk worden dat de hond verdoofd moet worden voor de procedure.

Geïnfecteerde anale klieren moeten regelmatig worden uitgedrukt en een antibioticum moet rechtstreeks in de zak zelf worden toegediend. Zalven zoals Panalog werken goed; de punt van de buis wordt in de zakopening gestoken en de klier wordt gevuld met het geneesmiddel. Meestal is het het beste als uw dierenarts het medicijn in de anaalklier aanbrengt. Een oraal antibioticum dat thuis wordt toegediend, kan ook worden voorgeschreven en u moet leren hoe u een pil aan uw hond moet geven.

Warme, natte kompressen die twee of drie keer per dag gedurende vijftien minuten op het geïnfecteerde gebied worden aangebracht, helpen de infectie sneller te genezen. Maak een washandje nat met warm water en laat je hond erop zitten. Aai haar of bied een kauwspeeltje aan om haar bezig te houden tijdens de kompresbehandeling.

Geïnfecteerde anale klieren kunnen abces ontwikkelen, waarvoor vaak een chirurgische prik nodig is, zodat de infectie binnenin kan worden weggespoeld en afgevoerd. De incisie wordt opengelaten zodat de wond van binnenuit geneest. De hond heeft ook antibiotica nodig.

In de meeste gevallen geneest het abces zonder complicaties. Puppy's die last hebben van terugkerende impactie of infectie, vereisen dat hun anaalklieren regelmatig worden uitgedrukt, meestal om de vier tot zes weken. In sommige gevallen kan chirurgische verwijdering van de probleemklieren noodzakelijk zijn.

Hoe anaalklierinfectie te voorkomen?

Voor routinematig onderhoud aan de anaalklieren kunt u zelf leren hoe u de anaalklieren kunt uitdrukken, of u kunt dit door uw dierenarts laten doen. Een dierenarts of dierenarts kan de klieren meestal vollediger uitdrukken door een rectale procedure uit te voeren. Dit vermindert de frequentie waarmee expressie moet worden uitgevoerd. Als u of uw trimmer de procedure uitvoert, wordt de klier alleen van buitenaf uitgedrukt. U kunt het beste eerst uw dierenarts of hondentrimmer om een demonstratie vragen. Onjuiste manipulaties van de klieren kunnen de materie dieper in het weefsel dwingen, wat verdere problemen veroorzaakt, dus het is ook een verstandige optie om een professional te vragen om de anaalkliergezondheid van uw pup te behouden.