Blackdog-syndroom, ook bekend als BDS, is een fenomeen bij de adoptie van huisdieren waarbij zwarte honden worden genegeerd ten gunste van lichtgekleurde. Geobserveerd door opvangcentra en reddingsgroepen over de hele wereld, is BDS een probleem dat de adoptiegraad van zwarte huisdieren negatief beïnvloedt. De reden achter het fenomeen is onduidelijk.
Adoptanten kunnen zwarte honden passeren vanwege een angststigma tegen bepaalde rassen, zoals pitbulls, bijvoorbeeld. In films en tv-shows worden grote, zwarte honden vaak afgeschilderd als agressief en intimiderend, wat potentiële adoptanten ook zou kunnen overtuigen om ze te vermijden. Sommigen geloven dat het kan komen door hoe fotogeniek honden zijn. Het is bekend dat zwarte honden niet goed fotograferen. Lichtere honden daarentegen wel. Wanneer opvangcentra of reddingsdiensten hun adopteerbare dieren fotograferen om op hun website of op sociale media te plaatsen, kunnen lichtere honden de overhand hebben.
Oorsprong en geschiedenis
Het BDS-fenomeen wordt al tientallen jaren bestudeerd en kreeg media-aandacht sinds de jaren 2000, toen activisten het probleem publiekelijk begonnen aan te pakken. Historisch gezien kan het zwarte hondensyndroom eeuwen terug worden getraceerd.
In mythologie en folklore worden zwarte honden regelmatig afgeschilderd als bewakers van de onderwereld. Ze worden in het algemeen ook voorgesteld als slechte voortekenen. Die verhalen dateren van honderden jaren oud en ze kunnen in de hoofden van adoptanten sluipen wanneer ze het asiel doornemen. En sommige mensen geloven dat het zwarte hondensyndroom te wijten kan zijn aan potentiële adoptanten die de kleur zwart associëren met het kwaad.
Andere theorieën over waarom BDS bestaat, zijn onder meer het feit dat zwarte of donkere jassen minder opvallen en dat zwarte honden gewoon niet goed fotograferen en als gevolg daarvan niet altijd adoptanten aantrekken. Naast een angststigma tegen bepaalde rassen die vaak als agressief worden afgeschilderd, kan geografische locatie ook een rol spelen bij BDS.
Zwarte katten bevinden zich in een vergelijkbare situatie en zijn vaak onderhevig aan hetzelfde fenomeen, ook wel bekend als het zwarte kattensyndroom. Sommigen geloven dat zwarte katten in een moeilijkere positie verkeren vanwege het toegevoegde stigma van bijgeloof en hun associatie met hekserij, wat potentiële eigenaren zou kunnen afschrikken.
Gevolg
Medewerkers van opvangcentra over de hele wereld zeggen dat ze uit eerste hand getuige zijn geweest van het zwarte hondensyndroom in actie. Vanwege het fenomeen hebben grotere, zwarte hondenrassen de neiging om aanzienlijk langer in het asiel te blijven dan kleinere, lichtere honden. Veel zwarte honden worden daardoor zelfs geëuthanaseerd.
Hoewel sommigen geloven dat het voor zwarte honden echt moeilijker is om hun eeuwige familie te vinden, heeft de wetenschap de theorie niet bewezen of weerlegd. Er zijn verschillende onderzoeken die zichzelf tegenspreken.
In een onderzoek van de ASPCA uit 2011 was uiterlijk de meest genoemde reden voor het adopteren van een hond. Een studie gepubliceerd in het Journal of Applied Animal Welfare Science in 2002 wees uit dat zwarte vachtkleuren de adoptiegraad voor zowel honden als katten negatief beïnvloedden. Onderzoekers zeiden dat adoptiepercentages veel lager waren bij puur zwarte dieren.
Andere wetenschappelijke studies lijken deze resultaten tegen te spreken, zoals een onderzoek naar hoe lang honden in 2013 in twee New Yorkse opvangcentra verbleven. Die studie stelde vast dat de vachtkleur geen effect had op hun verblijfsduur, en merkte op dat het zwarte hondensyndroom mogelijk alleen in bepaalde delen van de wereld van kracht wordt, mogelijk als gevolg van culturele verschillen.
Hoewel het moeilijk is om te bepalen of BDS een realiteit is in opvangcentra, kunnen dierenliefhebbers het erover eens zijn dat het een ongewenst fenomeen is.
Hoe te helpen
Zwarte honden zijn niet anders dan honden van andere kleuren. Ze gedragen zich hetzelfde, geven evenveel liefde en geven evenveel kusjes. Als u de gevolgen van het zwarte hondensyndroom wilt helpen verminderen, is het adopteren van een hond de perfecte oplossing.
Het adopteren van een zwarte hond is een trefzekere manier om zwarte honden te helpen een eeuwig thuis te vinden. Ga naar je plaatselijke opvangcentrum of ga naar een site als PetFinder om je nieuwe harige vriend te vinden. Je kunt ook kijken naar reddingsverenigingen, die vaak zwarte honden opnemen, en zelfs reddingen die specifiek zijn voor zwarte honden. Het redden van een zwarte hond uit een asiel of redding zal ruimte maken voor meer dieren die klaar zijn om gered te worden. Bonus? Je hebt een gloednieuwe pup om je eigen pup te noemen.
Als je zelf geen hond kunt krijgen, overweeg dan om te doneren aan plaatselijke opvangcentra of reddingsacties om hun activiteiten te ondersteunen en misschien een zwarte hond meer hoop te geven. U kunt ook uw tijd besteden aan het ondersteunen van lokale opvangcentra. Vaak hebben asielen vrijwilligersmogelijkheden om te wandelen, met honden te spelen of zelfs gewoon te ontspannen met honden. Vrijwilligerswerk is een geweldige manier om het leven van een hond positief te beïnvloeden zonder veel geld uit te geven of een levensveranderende verbintenis aan te gaan. Je kunt ook een verschil maken in het leven van een zwart asieldier door je mening over het probleem te delen met vrienden, familie en de gemeenschap leden. Moedig ze aan om een zwarte hond of kat te adopteren en zorg ervoor dat je foto's van adopteerbare huisdieren deelt op je website of sociale media om ze een boost te geven. Mond-tot-mondreclame heeft een verrassend grote impact.
