Basisbeoordeling van de lichaamsconditie - Het ideale gewicht van uw paard bepalen
Is je paard te dik of te mager? Er zijn een paar verschillende manieren om de lichaamsconditie en het gewicht van een paard te scoren. Voor de meesten van ons zijn er echter drie criteria: te dik, te dun en precies goed. Alles behalve 'precies goed' baart zorgen en een verandering in voeding, huisvesting en werkdruk van het dier is op zijn plaats. Gewicht vertelt niet het hele verhaal als het gaat om de gezondheid van een paard, maar is een indicatie van de algehele conditie.
Te dik
Hoe bepaal je of je paard te mager of te dik is? Er zijn enkele belangrijke gebieden om naar te kijken. Het eerste gebied is over de ribben, tussen de singel en de lendenen. Hier zou je de ribben gemakkelijk onder je vingers moeten kunnen voelen, maar niet zien. Bij een 'te dik' paard kan het moeilijk zijn om de ribben te voelen. Een te dik paard kan een ' kuif ' of vetkussen hebben langs de bovenkant of langs de zijkanten van de nek waar de manen uitkomen. Dit is anders dan de kuif die door hengsten wordt ontwikkeld en kan erg hard aanvoelen. De rug kan vlak zijn of er kan een uitgesproken dip langs de wervelkolom zijn. Ik heb hele dikke paarden gezien met zo'n diepe plooi in hun rug dat je zou denken dat ze in de regen water zouden opvangen.
Zeer dikke paarden ontwikkelen vetkussentjes aan weerszijden van de staartkop en achter de punt van de elleboog in de singel. Al met al ziet het te vet er rond uit, heeft het weinig spierdefinitie, met heupen die er 'appelwangetjes' over zijn. Het paard kan ook een 'hooibuik' hebben, maar magere paarden kunnen een te opgezwollen buik hebben door de opname van grote hoeveelheden voer.
Te dik voor een paard is niet alleen een conditieprobleem. Samen met 'te dik' komt het risico op hoefbevangenheid, EMS, meer stress op de gewrichten en het cardiovasculaire systeem en een slechte vruchtbaarheid. Te dik bij volwassen paarden is een gezondheidsrisico, maar te dik bij jongvee is een nog groter probleem omdat gewrichten en botten ernstig en blijvend kunnen worden beschadigd.
Zonder afbreuk te doen aan de voeding die het paard nodig heeft, zal het te dikke paard moeten afvallen. Dit kan het beste geleidelijk gebeuren, omdat paarden net als mensen gezondheidsproblemen kunnen krijgen als ze te snel afvallen. Paarden hebben nog steeds gras of hooi nodig, maar in kleinere hoeveelheden met regelmatige tussenpozen. Een paard met een lege maag achterlaten kan ook leiden tot zweren bij paarden. Rassen zoals Quarter-paarden en de meeste pony's die 'gemakkelijk te houden' zijn, kunnen heel gemakkelijk te dik worden.
Te mager
Een te mager paard zal benig zijn en spierdefinitie zal de enige contour zijn. Op een heel mager paard zullen zelfs de spieren wegkwijnen, dus het paard ziet er verzonken en uitgemergeld uit. Het is gemakkelijk om een te mager paard te verwarren met een paard in zeer fitte, gespierde conditie zoals renpaarden en langeafstandspaarden. Deze paarden hebben niet veel lichaamsvet, maar hun spieren zijn goed gedefinieerd en sterk. Het te magere paard ziet er misschien uit met een ooihals, de schoft kan erg uitgesproken lijken en de ruggengraat kan gemakkelijk onder de huid worden gevoeld. De ribben en heupbeenderen kunnen scherp zichtbaar en gemakkelijk te voelen zijn en de hurken lijken verzonken.
Paarden worden te mager om een aantal redenen, waaronder gebrek aan voedsel, stress of ziekte. Het is belangrijk om te ontdekken waarom een paard mager is, om de juiste voeding of behandeling te kunnen geven. Als een gestresst paard ook zweren heeft, moet de omgeving worden veranderd en de zweren worden behandeld. Merries die zogende veulens zijn, kunnen snel afvallen, vooral wanneer het moederschap plaatsvindt wanneer hitte en bijtende insecten op hun hoogtepunt zijn. Sommige rassen zoals volbloeden en Arabieren kunnen 'harde keepers' zijn en kunnen gemakkelijk 'te mager' worden.
Precies goed
Het paard dat in de perfectie is, heeft ribben die kunnen worden gevoeld, maar niet zichtbaar. De spierdefinitie is zichtbaar, zonder zachte vetkussentjes over nek, singelgebied of heupen. Het paard ziet er niet mager of rond uit, maar glad. De nek ziet er glad uit zonder kuif of mager te zijn.
Er zijn een paar systemen die door dierenartsen worden gebruikt om de lichaamsconditie te beoordelen. De meest gebruikte methode is de Henneke Body Condition Chart. Paarden worden gescoord op een schaal van één tot negen, waarbij één 'slecht' en negen 'extreem dik' is. Toen we Trillium voor het eerst ontmoetten, was ze ongeveer 1,5. Momenteel is ze ongeveer 7,5 en op dieet gezet. De Universiteit van Kentucky biedt een handige pdf aan waarin wordt beschreven hoe de Henneke Conditiekaart moet worden gebruikt en waarin de scoringsmethoden worden uitgelegd.
