Aanvallen bij puppy's kunnen een enge ervaring zijn voor zowel u als uw huisdieren. Hoewel aanvallen bij puppy's niet vaak voorkomen, kunnen hondenaanvallen en epilepsie bij honden verschillende oorzaken, verschillende symptomen en verschillende behandelingen hebben.
Wat zijn toevallen?
Een aanval is een soort biologische krachtstoot die de brekers van de hersenen uitblaast. Neuronen dragen kleine elektrische berichten van de hersenen door het hele zenuwstelsel. Een aanval vindt plaats als ze 'mislukken'.
Honden lijden meestal aan een zogenaamde grote motorische aanval (ook bekend als grand mal of tonische/clonische episode). De pup valt, verliest de controle over het lichaam, kan plassen of poepen, en vocaliseren terwijl de benen peddelen, trillen of schokken.
Psychomotorische aanvallen beïnvloeden het gedrag; huisdieren lijken te hallucineren (zoals vliegenbijten), worden agressief of angstig, of vertonen obsessief/compulsief gedrag (zoals staartjagen). De meeste aanvallen duren maar een paar minuten en zijn angstaanjagender dan gevaarlijk.
Hoe vaak komen epileptische aanvallen voor?
Epilepsie wordt als zeldzaam beschouwd bij honden. Maar sommige deskundigen schatten dat maar liefst drie tot vier procent van alle honden aan epilepsie lijdt, een cijfer dat bij sommige rassen veel hoger is. Aanvallen die voor het eerst verschijnen vóór de leeftijd van twee, zijn waarschijnlijk geërfd.
Van Beagles, Teckels, Keeshonden, Duitse Herders en Belgische Tervurens is bekend dat ze epileptische aandoeningen erven. Andere rassen met een hoge incidentie zijn Cocker Spaniels, Collies, Golden Retrievers, Labrador Retrievers, Ierse Setters, Poedels, Dwergschnauzers, St. Bernards, Siberische Huskies en Wire Fox Terriers. Elk ras van puppy's, inclusief gemengde rassen, is echter niet immuun voor epileptische aandoeningen.
Wat je kunt doen
De eerste aanval kan beangstigend zijn en het is belangrijk om te weten wat u moet doen om te voorkomen dat uw puppy en u letsel oplopen. Onthoud dat het huisdier niet weet wat er aan de hand is. Sommige puppy's ervaren een "aura" net voor de aanval die wordt gekenmerkt door "ander" gedrag. Dit kan zijn: zeuren, ronddwalen, aandacht vragen of gewoon niet "juist" handelen. Zodra u dit gedrag identificeert, kunnen ze fungeren als een vroege waarschuwing voor toekomstige aanvallen. Op die manier kunt u uw huisdier naar een veilige plek brengen en weg van trappen of hoge plaatsen waar het zou kunnen vallen.
Vermijd tijdens de aanval de mond van de puppy aan te raken, omdat hij u per ongeluk kan bijten zonder het te weten. Maak je geen zorgen dat je puppy "zijn tong inslikt" - dat gebeurt niet, hoewel hij in je hand kan bijten als je iets in zijn mond probeert te stoppen.
Elke vorm van sensorische stimulatie kan de aanval echter verlengen, wat betekent dat het aanraken van uw puppy of praten met hem de stuiptrekking kan verergeren. Door het licht uit te doen of het gezicht van de puppy eenvoudig met een donkere doek te bedekken, kan hij sneller herstellen. De meeste aanvallen duren slechts een minuut of twee. Degenen die langer dan vijf minuten duren, vormen een noodsituatie die onmiddellijke veterinaire hulp nodig heeft.
Aanvallen kosten enorm veel energie. Nadat de puppy wakker is geworden, kan hij zich een tijdje zwak of gedesoriënteerd gedragen. Je kunt hem geruststellen en je hond troosten zodra hij weer bij bewustzijn is en hem wat tijd geven om te herstellen. Uw puppy wil misschien gewoon slapen.
Oorzaken van aanvallen bij puppy's
Verwondingen door hoofdtrauma kunnen littekenweefsel in de hersenen veroorzaken dat epileptische aanvallen veroorzaakt. Bijna elke ernstige ziekte (ziekte, hitteberoerte, gif, orgaanfalen en hersentumoren) kan epileptische aanvallen veroorzaken. Maar de meeste aanvallen van huisdieren - ongeveer 80 procent - hebben geen duidelijke oorzaak en worden idiopathisch genoemd.
Honden gedragen zich volkomen normaal tussen afleveringen, maar aanvallen die frequent zijn en de kwaliteit van leven van het huisdier verstoren, vereisen medicatie om de frequentie te verminderen, de duur van elke aanval te verkorten of de ernst van de aanvallen te verminderen met de minste hoeveelheid bijwerkingen. In ernstige gevallen wordt het verminderen van afleveringen tot slechts één of twee per maand als een succes beschouwd.
Hoe puppy-aanvallen worden behandeld?
Sommige van dezelfde medicijnen voor mensen voor het beheersen van aanvallen worden ook gebruikt in de diergeneeskunde. Fenobarbital en primidon worden vaak aan honden gegeven. Dilantin, dat goed werkt bij mensen, wordt bij honden te snel gemetaboliseerd om bijzonder nuttig te zijn. Uw dierenarts kan u helpen bij het kiezen van het beste behandelplan voor uw huisdier.
Nieuwere opties kunnen ook geschikt zijn. Huisdieren die lijden aan psychomotorische aanvallen zijn geholpen met medicijnen die obsessieve/compulsieve stoornissen onder controle houden. Verschillende universiteiten, waaronder Ohio State en Texas A&M, hebben onderzoek gedaan naar kaliumbromide (een gemakkelijk te metaboliseren zout) alleen of in combinatie met andere anticonvulsiva zoals Tranxene of fenobarbital.
Een acupunctuurbehandeling kan ook helpen. Niemand weet zeker hoe acupunctuur werkt, maar een groot voordeel is het ontbreken van bijwerkingen zoals depressie of slaperigheid die vaak voorkomen bij anticonvulsiva. Gouden kralen kunnen op acupunctuurpunten worden geïmplanteerd om langdurige stimulatie van deze plaatsen te induceren.
Ongeveer 20 tot 30 procent van de epileptische huisdieren reageert ook niet goed op medicijnen. Maar met behandeling kunnen de meeste honden genieten van een goede kwaliteit van leven.
Als uw puppy epileptische aanvallen krijgt, moet u zo snel mogelijk veterinaire hulp inroepen. Als ze worden veroorzaakt door een gezondheidsprobleem, zoals het eten van een giftige plant, heeft de puppy misschien nooit meer een ander probleem als hij eenmaal is behandeld. Maar zelfs als blijkt dat uw pup tijdens de volwassenheid epileptische aanvallen heeft, is de kans groot dat hij nog steeds van een goede kwaliteit van leven zal genieten.
